Doorheen Jordanië slingert The Jordan Trail, een langeafstandspad dat vertrekt in Umm Qais, nabij de Golanhoogten, en dat pas 675 kilometer aan stoffige paadjes later eindigt met een duik in de Rode Zee. Lonely Planet noemt de route een van de mooiste ter wereld. De Belgische avontuurlijke reisorganisatie Travelbase stippelde een zesdaagse uit door het spectaculairste deel ervan, hun eigen Jordan Trail van Dana naar het moderne wereldwonder Petra. Voor het Explore Camp test onze groep avonturiers die uit. Een bonte bende aan ambASsadeurs, productexperts van A.S. Adventure, een fotograaf, een journalist en een projectleider laat zich op sleeptouw nemen door drie gidsen en een ezel genaamd Ramazzotti - niet naar Eros, wel naar een Italiaans likeurmerk.
Decor van rotsen
Met een busje rijden we eerst van de luchthaven in hoofdstad Amman naar Dana, een 15de-eeuws dorp in beigetinten dat uitkijkt over een machtige kloof. Een gemeenschapsproject heeft de verlaten huisjes ingericht als hotelkamers. In de onze staat een bed naast een boom. Het is het laatste bed dat we zullen zien tot in Petra. De komende vier dagen kamperen we in de woestijn, samen met de gidsen van The Jordan Trail. Omdat we met slechts negen komen proeven van Jordanië, wandelen we allemaal samen. De reguliere groepen van Travelbase tellen op The Jordan Trail normaal tot maximum 30 mensen. Die worden ingedeeld in twee compactere wandelgroepen, telkens begeleid door een gids.
Zowel de lokale bedoeïenengids Ghassab als de Nederlandse begeleider Kees kennen het terrein als hun achterzak. Er bestaat geen keitje tussen Dana en Petra of zij weten het liggen. Dat laat hen toe om bergpaadjes op te zoeken weg van het hoofdtraject van Jordan Trail, de avontuurlijkste en minst genomen routes. Tijdens de eerste vier dagen zullen we slechts één ander groepje wandelaars op ons pad treffen. The Jordan Trail is puur genieten voor wie tijdens een wandelvakantie de massa het liefst ontloopt. Af en toe passen de gidsen de route ook aan de omstandigheden aan. Door regen enkele dagen eerder moeten we bijvoorbeeld afzien van een lange passage door een kloof.
De etappes variëren van 14 tot 18 kilometer. Maar laat je geen, euh, zand in de ogen strooien door die beperkte afstanden: je moet hard je best doen om een meter vlak te vinden op The Jordan Trail. En ook in lente en herfst - de wandelseizoenen in Jordanië - kunnen de temperaturen behoorlijk oplopen. Daardoor is The Jordan Trail best pittig. Een minimum aan conditie is vereist, een deftige voorbereiding aangeraden.
Wat is het Explore Camp?
“Door het jaar moedigen we onze klanten aan om zo vaak mogelijk de buitenlucht op te zoeken en de mooiste plekjes te ontdekken, dicht bij huis of ver weg. Tijdens het Explore Camp voegen we zélf de daad bij het woord. Met een bende ambASsadeurs, productexperts, een fotograaf, een journalist en een projectmanager wagen we ons aan de Jordan Trail, zes dagen wandelen, kamperen en back to basics gaan in de mooiste landschappen die Jordanië te bieden heeft. Om zo de regio te leren kennen én om producten uit te testen. Yalla!
Zes dagen lang stappen we door een magistraal decor van rotsen in allerlei vormen en kleuren, van flets geel over grijs en mauve tot baksteenrood. Onze hikersharten maken het ene sprongetje van verrukking na het andere. Zonder de nodige context lijkt het alsof we klauteren door het Amerikaanse zuidwesten, de outback van Australië of op Mars. Maar Jordanië ligt heel wat dichter bij huis, op een vijftal uur vliegen van België. We wandelen dwars door met dadelpalmen gevulde oases, voorbij totempalen van zandsteen, langs de randen van berggraten en via de rimpels van wadi’s - rivierdalen die de grootste tijd van het jaar droogstaan. In een van die kloven stroomt wél water, de perfecte afkoeling op een hete dag. Het water heeft een magistraal beeldhouwwerk uitgesleten. Geen kunstenaar zo behendig als de natuur.
The Jordan Trail in een notendop
• Voor wie? Avonturiers tussen 16 en 65 jaar die al hikend de magistrale berglandschappen van Jordanië willen ontdekken. En die ook nieuwsgierig zijn naar de cultuur van de bedoeïenen, hun tentenkampen en hun culinaire tradities. Een deftige basisconditie is vereist.
• Wat kan je verwachten? Vijf dagen hiken door onherbergzame streken, kamperen bij de bedoeïenen. Op de zesde dag verken je Petra. Twee reisdagen.
• Wanneer? In de zomer is het te heet, in de winter valt er te veel regen. Lente en herfst zijn dus de uitgelezen wandelseizoenen. In die periodes vertrekt er twee keer per week een groep van Travelbase.
• Hoeveel kilometers wandel je? De vijf etappes variëren tussen 14 en 18 kilometer
• Met hoeveel reis je? De groepen bestaan uit maximum 30 deelnemers, opgedeeld in twee wandelgroepen.
• Waar slaap je? Vier keer kampeer je de woestijn. Verblijf op de kampplaatsen is inbegrepen in de basisprijs. Voor de huur van kampeermateriaal betaal je wel extra, al kan je ook je eigen gerief meebrengen. Daarnaast slaap je een keer in een lodge in Dana, een keer in een hotel in Wadi Musa (Petra), beiden inbegrepen. Optioneel kan je voor de laatste nacht voor je terugvlucht via Travelbase een hotelkamer in hoofdstad Amman boeken.
• Wat eet je? Een meereizende kok verzorgt tegen een kleine meerprijs héérlijke lokale maaltijden. Dikke aanrader!
Explosie van kleur
Over de natuur gesproken: de omgeving mag er bij wijlen kaal en dor uitzien, ze barst van het leven. Ook al verstopt het zich soms goed. Onder onze bergschoenen treffen we dode schorpioenen, stekels van een stekelvarken, uitwerpselen van een zandvos. Hoog boven onze hoofden zweven acht arendbuizerds op de thermiek. We tellen ze na, opnieuw en opnieuw en opnieuw, alsof we onszelf ervan willen overtuigen dat we niet dagdromen. Het is lente, de natuur gaat in de hoogste stand. In de verte balkt een wilde ezel, een koekoek schreeuwt doorlopend om aandacht en aan een struik schiet een hop schichtig weg. Her en der een explosie van kleuren - het roze van oleanders, het scharlakenrood van klaprozen, het geel van zomeradonissen, het paars van Arabische kogelbloemen. In de woestijn voelt het haast als decadentie, maar de natuur weet het het beste.
Maar The Jordan Trail draait niet enkel om natuur. Het is ook een luisterrijke kennismaking met de rijke bedoeïenencultuur van het land. Jordaniërs verwelkomen bezoekers met open armen. Onderweg nodigen herders ons uit voor thee in de grotten en tenten van geitenhaar waarin ze wonen. En als er geen mens in de buurt is, dan tovert Ghassab zijn zwartgeblakerde theepot tevoorschijn uit de zadeltas van Ramazzotti. Hij sprokkelt hout, plukt wilde salie, pookt een vuurtje op en zet een pot ‘bedoeïenenwhisky’. Waarna hij een van zijn vele straffe verhalen vertelt. Het is telkens weer een klein geluksmomentje in ons tijdelijke nomadenbestaan.
Elke avond trekken we een kamp op bij de bedoeïenen. Terwijl de zon ondergaat boven een magisch landschap van honinggraten, liggen we op tapijten rond gloeiende gaslampen die in België geen keuring zouden doorstaan. Leunend op onze ellebogen drinken we thee. We zijn vergeten waar onze telefoons zitten en zien dagen aan een stuk geen stromend water. Dus stinken we samen, niet alleen. Nergens is er elektriciteit, we zijn aangewezen op onze powerbanks. Verwacht dus geen gezapige glampingervaring, wel back to basics. Op de eerste kampplaats is de wc bovendien stuk. “Gebruik de derde steen links”, grijnst Kees. Niemand maalt om dat gebrek aan luxe, we zijn perfect gelukkig met de eenvoud. Al vindt eveneens niemand het erg dat er op de andere kampplaatsen wél een tentje met een wc voorzien is.
De luxe schuilt elders. In de magistrale sterrenhemel waaronder we onze tenten elke dag neerpoten. In het feit dat we ons kampeergerief niet zelf dragen, dat wacht ‘s avonds netjes op onze bestemming. Met een beperkte dagrugzak kunnen we des te meer genieten van de omgeving. In het feestmaal dat de meereizende kok elke avond bereidt op een gasvuurtje. Voor een summiere meerprijs eet je als deelnemer aan The Jordan Trail drie keer per dag als een pasja. Wie flink wandelt, zo maken we onszelf maar wat graag wijs, die moet veel eten. Daarnaast zorgt Travelbase voor water en, desgewenst, kampeermateriaal. Je eigen tent meebrengen kan natuurlijk ook.
Petra zien en sterven
Op dag vijf wandelen we langs de achterdeur Petra binnen. Het is een modern wereldwonder, een meesterwerkje gehouwen uit de rotsen - Petra is niet voor niets het Griekse woord voor steen. De magistrale schuilplaats van de Nabateeërs, het Arabische woestijnvolk dat honderden jaren de wierookhandel in deze contreien controleerde. We ruilen peis en vree in voor drommen toeristen. Gelukkig groeide Ghassab op in Petra - hij wijst ons zelfs de grot aan waar hij geboren werd. Hij kent elke binnenweg, elke doorgang tussen de rotsen. Weg van de toeristen klauteren we een rotswand op. In geen tijd hebben we het landschap opnieuw helemaal voor onszelf.
Wat een openbaring! Petra mag dan een van de populairste toeristenmagneten ter wereld zijn, met de juiste gids ontdek je plekjes waar geen Amerikaan of Duitser op teenslippers komt. Gedurende twee dagen verkennen we vier verschillende routes in en uit Petra. Via een steil pad gaat het naar een heilige offerplaats hoog op de rotsen, daarna lopen we door over een verlaten bergkam. Onderweg treffen we enkel een verdwaalde bedoeïen die ons met een half woord Engels wenkt voor thee. Dus zo moet Johann Ludwig Burckhardt zich gevoeld hebben, de Zwitserse geoloog die tweehonderd jaar geleden als eerste westerling Petra binnenstapte.
Zo eenvoudig het was om onderweg de luxe op te geven, zo fanatiek wentelen we ons op het einde van The Jordan Trail in de weldaad van de beschaving. In een hamam weken en zweten we ons zorgvuldig verzamelde vuil van onze vege lijven. Een Jordaniër met een dikke snor schuurt ons proper, kraakt al onze botten en masseert de stramme spieren die we de afgelopen dagen iets te intiem hebben leren kennen. Op het einde van de sessie steekt hij een vragend duimpje op. “Good?”
In die ene oogwenk flitsen alle ervaringen van een week op The Jordan Trail voorbij - alle vergezichten, de ontmoetingen met de natuur en de mensen van Jordanië, de extase die we dagelijks voelden opborrelen op alweer een heerlijk zigzaggend paadje of een machtige bergpas. We kreunen het antwoord: “Very good.”
Nog niet uitgereisd? Ontdek ook deze vijf hoogtepunten in Jordanië
Neboberg. Wij wandelden vijf dagen door de woestijn, Mozes deed er veertig jaar over voordat hij vanop deze berg uitkeek over het Beloofde Land. Ook nu nog verleent de kruin van de Neboberg, in de lente bedekt met tapijten van wildbloemen, een prachtuitzicht.
Dode Zee. Krant lezen terwijl je drijft op water tien keer zouter dan dat van de Noordzee? En dat op het laagst gelegen punt op land ter wereld? Praktisch is het niet, een onmisbare vink op je bucket list zeker wel. Haast je: de Dode Zee dreigt binnen decennia uit te drogen.
Wadi Rum. Voorbij Petra leidt de langere Jordan Trail naar onmetelijke zandduinen, rotsformaties, smalle kloven en indrukwekkende kliffen. Geen wonder dat filmproducenten uit Hollywood in deze buitenaardse setting een decor vonden voor Dune, Star Wars en The Martian.
Amman. Hoofdstad, waar oud en nieuw, traditioneel en modern elkaar ontmoeten. Een eeuwenoude citadel? Een authentieke soek? Een hippe koffiebar of een craftbrouwerij? In Amman behoort het allemaal tot de mogelijkheden.
Rode Zee. De langere Jordan Trail eindigt met een plons in de Rode Zee. Voor duikers en snorkelaars vormt vormt Akaba, de grootste stad van de Jordaanse kant van de Rode Zee, het startpunt van hun verkenning van de onderwaterwereld.
Laat je verder inspireren
