Van sofa-atleet tot bergwandelaar: het verhaal van Stijn

Voel jij je soms vastgeroest, verlang je naar meer avontuur, maar weet je niet waar te beginnen? Stijn Wils herkent dat gevoel. “Ik was in een sleur geraakt”, steekt hij van wal. “Een drukke job als fotograaf, twee jonge kinderen in huis en misschien ook een tikkeltje midlifecrisis zorgden ervoor dat ik ingedommeld was. Alle dagen leken op elkaar en mijn fysieke conditie was zo goed als onbestaand.”

“De ultieme motivatie om actie te ondernemen vond ik tijdens mijn werk. Ik maakte foto’s voor de Grensverleggers-podcast. De verhalen van gedreven, gepassioneerde mensen inspireerden me enorm. Een man die de hoogste bergtoppen van elk continent beklimt, een koppel dat de wereld rond fietst,… Ik hoorde daar niet bij en voelde me soms een papzak met een fototoestel langs de zijlijn. Ik wilde graag deel uitmaken van die avontuurlijke wereld. Maar ik had geen idee hoe ik dat kon bereiken. Toch wakkerde het mijn levenslust aan.”

“Ik hoefde niet per se de Kilimanjaro te beklimmen, maar wilde de kloof tussen mezelf en die avonturiers kleiner maken. Ik wilde mijn conditie verbeteren zodat ik vlot wandelingen kon maken in België, Frankrijk en omstreken. Ik zocht prikkels om mijn passie aan te wakkeren.”  

“Mijn doel was een georganiseerde hike van twee dagen. Ik wilde niet alleen mee kunnen wandelen maar aan het eind van de dag liefst nog wat energie overhouden. Ik had nood aan een challenge om wat steviger in mijn schoenen te staan. De positieve effecten qua gezondheid nam ik er graag bij.”

Het veranderen van je mindset is cruciaal, besefte Stijn. “Ik hing een aftelkalender op het prikbord om mijn vooruitgang bij te houden. Elke dag een vakje afkruisen gaf voldoening”. Hij begon met eenvoudige wandelingen van 5 tot 12 kilometer, in zijn eigen streek. “Twee keer per week trok ik eropuit en volgde ik routes langs de knooppunten. Ik begon klein en voegde geleidelijk aan meer kilometers toe.”

Hij integreerde meer beweging in zijn dagelijkse leven. “Voordien bracht ik mijn zoon met de auto naar de jeugdbeweging of reed ik naar de bakker, nu legde ik korte afstanden met de fiets of te voet af. Ook nam ik vaker de trap. Soms zette ik mijn wekker en liep ik in één minuut zoveel treden als ik kon – tot grote hilariteit van mijn gezin.” 

“Achteraf is het makkelijk om te zeggen dat het allemaal vlot ging, maar soms twijfelde ik. Dan vroeg ik me af wat ik daar in godsnaam in het bos liep te doen. Al daalde er na enkele meters telkens een deugddoende rust over me heen.” In het begin hield elk bos of wandelpad een soort onzekerheid in, legt Stijn uit: “ik twijfelde of ik wel juist liep en wist nooit vooraf wat er zou komen. Maar die onzekerheid sleet en mijn tred werd zekerder. Na een drietal wandelingen voelde ik me comfortabeler en kon ik er meer van genieten.”

Stijn investeerde in een basisuitrusting: wandelschoenen, een wandelbroek, een T-shirt uit merinowol en een regenjas. “Vooral mijn schoenen werden mijn bondgenoten. Als je zin krijgt om te wandelen telkens als je je wandelschoenen ziet staan, dan zit het goed. Ook letterlijk.”

Hij ontdekte wandelapp Komoot, die hem hielp bij het uitstippelen van routes. “Die app gaf mij een enorme duw in de rug om solo het bos in te trekken en andere paden te bewandelen. Ik zette de kaart van de regio telkens offline, om de batterij van mijn gsm te sparen.” (Tip: neem op lange tochten een powerbank mee.)

“Ik boekte vooruitgang met rasse schreden. Bij mijn eerste wandelingen was ik eerder terughoudend en bleef ik mooi op het pad, maar dat maakte plaats voor zelfzekerheid en ontdekkingsdrang. Ook fysiek ging het beter. Zeven kilometer was een kantelpunt: zodra ik merkte dat ik die afstand aankon, was ik ervan overtuigd dat ik ook acht of tien kilometer kon afleggen – en meer."

Stijn verhoogde de intensiteit van zijn wandelingen. Hij maakte zwaardere tochten in lokale parken en natuurgebieden, soms tot 20 kilometer. De focus lag op het toevoegen van meer hoogtemeters en het verder opbouwen van zijn uithoudingsvermogen. “In de Komoot-app kon ik vooraf de moeilijkheidsgraad van een route zien en hoeveel hoogtemeters ze omvat.” Zijn uitrusting breidde hij uit met wandelstokken voor extra steun bij steilere wandelingen. “Ik gebruik altijd maar één wandelstok. Dat vind ik persoonlijk handiger dan twee.” 

Op een weekend in het Nationaal Park Hoge Kempen ervaarde Stijn hoe het voelde om twee dagen na elkaar intensief te wandelen. De eerste dag legde hij 25 kilometer af en na een nacht in zijn tent op de camping wandelde hij de tweede dag nog eens 10 kilometer. “Het gaf zoveel voldoening om die kaap van 25 kilometer vlot te bereiken. Het weekend bleek zowel fysiek als mentaal uitdagend, maar ik realiseerde me dat ik meer aankon dan ik dacht. Ik word nog altijd heel blij als ik aan die ervaring terugdenk.”  

Toen de eindmeet in zicht kwam, begon Stijn te twijfelen. “Mijn zelfvertrouwen kelderde”, vertelt hij. “Met de hulp van een personal coach stak ik een tandje bij.” Om zijn conditie op te krikken laste hij intervaltrainingen in om zijn hartslag omhoog te krijgen. “Eén keer per week trainde ik in een sportzaal. Daarnaast ging ik twee of drie keer per week 20 minuten joggen - en tussen 2 lantaarnpalen moest ik dan sprinten. Dat was afzien, maar het hielp. In de bergen stijgt je hartslag ook als je bergop wandelt - daar moest mijn lichaam alvast aan wennen. En hoewel ik dat maar vier weken gedaan heb, zag ik een positieve evolutie. Bovendien was dit soort training minder tijdrovend dan wandelen.”

Stijns focus lag in deze fase meer op de opbouw van conditie en minder op kilometers wandelen. “Wel maakte ik een prachtige tocht aan de watervallen van Bayehon in Malmedy, zo’n twee weken voor het wandelweekend plaatsvond. Die tocht omvatte 30 kilometer en veel hoogtemeters – de ideale gelegenheid om te checken of ik er klaar voor was. En jawel, dat was ik.”

Ondanks het natte weer genoot Stijn van het wandelweekend in Viroinval, georganiseerd door de Op Wandel Academy. “Het onderweg oversteken van twee rivieren en de gesprekken met de andere wandelaars creëerden een tribe-vibe. Iedereen ziet af op zware stukken in de regen, maar je beleeft het samen - dat levert een oergevoel van verbondenheid op.”

De stevige wandelingen van 16 kilometer en 10 kilometer stapte Stijn zorgeloos uit. Zijn training bleek ruim voldoende. Een workshop wildplukken vormde de kers op de taart: “Zo tof om te zien wat je uit het bos kan halen om op te eten! We hebben van alles geproefd: van brandnetels tot daslook. Ik ben sindsdien al verschillende keren vlierbloesem gaan plukken om er siroop van te maken. Dat is een ander soort wandelen: dan ga ik op pad met een missie.”

In 12 weken tijd verbeterde Stijn niet alleen zijn fysieke conditie, maar vergrootte hij ook zijn zelfvertrouwen. “Ik verbreedde mijn horizon, voel me fitter én avontuurlijker. Bovendien word je van wandelen goed gezind en versterkt het je mentale welzijn. Na een wandeling is het rustig in mijn hoofd, dan ben ik moe maar content.” Zijn volgende uitdaging? Die heeft hij al op ’t oog: over enkele maanden wandelt hij de Tour du Mont Blanc. Horen we hem binnenkort vertellen in de Grensverleggers-podcast? Wie weet!

•    Begin klein en bouw geleidelijk op: “Doe het stap voor stap, zowel de wandeling als de opbouw.”

•    Kies voor kwaliteit: “Investeer in lichte en degelijke uitrusting.”

•    Neem voldoende water en voedsel mee: “Wacht niet met eten tot je honger hebt, maar eet snacks op gezette tijden om een hongerklop te voorkomen.”

•    Plan je route grondig: “Je weet nooit volledig wat je te wachten staat, maar lees je vooraf in. Bekijk ook het weerbericht vooraf en stem je kleding daarop af.”

•    Geniet van de natuur om je heen. “Er is zoveel te zien en groen doet altijd deugd.”