Floris goochelt met kilometers (en met speelkaarten)

Wie de A.S.Adventure-winkel in Lochristi binnenstapt op zoek naar wandelmateriaal, heeft veel kans dat hij er door Floris geholpen wordt. Want Floris deelt zijn passie voor wandelen graag met klanten en adviseert hen met plezier.

Hij werd al heel jong gebeten door het wandelvirus. “Tijdens vakanties ging ik met mijn ouders kamperen in de natuur. We maakten er dagelijks wandelingen in de bossen.” Tijdens een zomerkamp met de jeugdbeweging maakte hij kennis met tweedaagse trektochten. “Daar begon het échte hiken.”

Als achtienjarige trok Floris er voor het eerst solo op uit met de tent en de rugzak. “Ik ben toen drie dagen gaan stappen in de Ardennen en vond het heel rustgevend om op mijn eigen tempo mijn eigen route af te leggen.”

Intussen heeft Floris ook trektochten samen met zijn broer en met een vriend ondernomen, zoals de Lee Trail en de Eislek Trail. “We passen ons vanzelf aan elkaars ritme aan. Dat is een andere ervaring dan solo hiken, maar allebei even leuk!” 

Nog steeds trekt hij er regelmatig in z’n eentje op uit. Bijvoorbeeld langs de Mullerthal Trail in Luxemburg, de GR 5 naar Nice of de Wicklow Way en de Kerry Way door Ierland. De voorbije weken wandelde hij de Camino Primitivo, een wandelroute die van Oviedo naar Santiago de Compostella loopt. “Hoewel ik alleen aan die trektocht begon, was er toch veel sociaal contact en heb ik er banden gesmeed met verschillende medewandelaars. Iedereen wandelt die route overdag op z’n eigen tempo, maar ’s avonds kom je vaak dezelfde mensen tegen. We waren allemaal met hetzelfde doel onderweg, dat schept vanzelf een band. Bij aankomst in Santiago de Compostella voelde ik een enorme ontlading. Heel speciaal om die ervaring te kunnen delen.”

De voorbije 13 dagen legde Floris 320 kilometer te voet af tot in Compostella. “De eerste dagen vroeg ik me bij momenten af of ik het wel zou halen”, vertelt hij. “Aan het begin van zo’n meerdaagse trektocht duiken kwaaltjes en tegenspartelende spieren op, maar na enkele dagen went mijn lichaam aan het ritme. Een leuk gevoel! En vanaf dat moment is er geen twijfel meer.”

De laatste kilometers wandel je puur op adrenaline, weet hij: “Dan voel je geen kwaaltjes meer. En na de aankomst vergeet je de pijn snel. Dan denk je enkel nog: ik heb het gedaan!”  

Naast een fysieke challenge, vormt zo’n langeafstandswandeling ook een mentale uitdaging: “Elke lange wandeling kent zijn moeilijke momenten, daar moet je gewoon doorheen. Als ik slecht geslapen heb of het de hele dag regent, herinner ik mezelf aan hoeveel geluk ik heb dat ik op die plek kan zijn. Muziek is een goede oppepper en een telefoontje met het thuisfront werkt ook altijd opbeurend. En na die regen komt zonneschijn - of een fenomenaal uitzicht waardoor je denkt: oké, het is hier toch niet zo slecht.”

“Een wandeling laat je even ontsnappen aan de drukte en de dagelijkse routine. Het brengt zoveel rust in mijn hoofd”, vindt Floris. “Het klinkt tegenstrijdig, maar als ik 30 kilometer wandel is dat naast een stevige inspanning tegelijk ook enorm ontspannend.”

“Lang stilzitten is niks voor mij,” lacht Floris. “Het doet mij deugd om te bewegen, fysiek en mentaal. Ik heb bijvoorbeeld minder last van rugklachten na een stevige wandeling. Nadat ik 800 kilometer lang de Camino Francés gewandeld had, inclusief zware rugzak, ging ik langs bij mijn kinesist. Na even mijn rug te bestuderen, merkte die verrast op dat mijn rug er beter aan toe was dan vóór die trektocht. Ik heb toen dus maar meteen de volgende hike gepland.”