Hoofd in de wolken

Het leven in de buitenlucht werd Christophe met de paplepel ingegeven, want hij groeide op in het hart van de Vlaamse Ardennen. “Ik ontdekte het plezier van wandelen in het groen al als kind”, vertelt hij. “Ik zoek dat contact met de natuur continu op. Ik blijf graag dicht bij de grond, al zit ik vaak met mijn hoofd in de wolken. Ik heb altijd de drang gevoeld om te gaan ontdekken wat er elders te zien valt.”  

Zijn nieuwsgierigheid wordt in de natuur volop geprikkeld: “Door de geuren van de lente op te snuiven, dieren te spotten, mooie ontmoetingen onderweg… De natuur vertoont zich telkens een beetje anders, want ze lééft. Dus wie met een open geest naar buiten gaat, leert onophoudelijk bij.” 

“Dagelijks wandel ik 10.000 stappen. En wekelijks plan ik minstens één grotere wandeling in de natuur, want dat helpt mij om mijn lichamelijke en mentale gezondheid op peil te houden”, legt Christophe uit, “en om even los te komen van het dagelijkse leven.” Onderweg verkent hij nieuwe landschappen, ontmoet hij onbekenden en ontdekt hij onophoudelijk nieuwe dingen, “soms zelfs vlak bij mijn voordeur! Die ervaringen hebben me bewustgemaakt van de oneindige schoonheid van ons kleine maar o zo diverse landje.”

Hij wandelde ook door een heleboel andere landen, zoals Frankrijk, Duitsland, Oostenrijk, Italië, Noorwegen, Schotland en Spanje. Maar het land dat hem het meest getroffen heeft met zijn schoonheid is Slovenië: “De smaragdgroene meren, de bergen, de rijkdom van fauna en flora zijn onovertroffen.”

Christophe trekt er soms solo op uit en soms in gezelschap. “Tijdens een solohike doe ik aan meditatie”, vertelt hij. “En als ik met vrienden op avontuur ga, stippel ik de wandeling uit en zorg ik voor de aperitief en een hapje, bij voorkeur een lokale specialiteit. Ik kan niet verbergen dat achter de sportman een fijnproever en een levensgenieter schuilgaat”, lacht hij.  

“De natuur is kwetsbaar en het is onze taak om er zorg voor te dragen”, beseft Christophe. Op zijn outdooravonturen ziet hij vaak afval liggen. “Tijdens de pandemie trokken de Belgen massaal de natuur in, wat heel positief is, maar ik merkte een enorme laksheid op het vlak van afval.” Onbegrijpelijk, vindt hij. “Voor mij is het een vanzelfsprekende reflex om mijn afval mee te nemen tot de bewoonde wereld en het daar in de vuilnisbak te doen. Dat kost écht geen moeite.”  

Een microavontuur is een kort en eenvoudig avontuur waarbij je even uit je comfortzone stapt”, legt Christophe uit. “De mindset is hetzelfde als bij een groot avontuur.” Hij noemt zichzelf een microavonturier: “Met groots enthousiasme een simpele uitstap doen en me daar helemaal in onderdompelen: daar word ik oprecht gelukkig van! Zo’n microavontuur leidt ook tot de mooiste herinneringen”, weet hij uit ervaring. “Ik was een tijdje geleden met vrienden een nacht op bivak in de Hoge Venen. Het was er aardedonker en de hemel was zó helder dat we de Melkweg konden zien. Ook de komeet Neowise, die door ons zonnestelsel passeerde, toonde zich in al zijn glorie. Dat was een magische ervaring. Er is niks mooier dan een nacht in het maanlicht, met een knetterend kampvuur waarboven je samen met vrienden worstjes roostert, terwijl je geniet van zo’n spektakel pal boven je hoofd.”