Nu al korting tot -40% bij aankoop vanaf 2 producten
image link

Nu al korting tot -40%

Natalie is wild van wildplukken

Ze wandelt in de natuur alsof het een supermarkt is. In iedere wei en langs elk bospad ziet ze wel iets lekkers. Natalie Schrauwen (42) was al wildplukker voor het hip was. Lang ervoor. “Als kind kreeg ik te horen dat ik niet alle planten zomaar in mijn mond moest stoppen”, glimlacht ze. Tegenwoordig stopt Natalie wat ze plukt niet meer alleen in haar eigen mond, maar ook in die van anderen. Wij traden in haar voetsporen tijdens een wildplukwandeling en – hoera! - het daaropvolgende eetfestijn.


Wildplukkers zijn als padden

“Wildplukkers hebben zo hun vaste habitat”, zegt Natalie. “Zoals padden die elke keer naar dezelfde vijver gaan.” Voor Natalie is die habitat de tuin van haar ouders en de weiden en bossen errond in Zandhoven. “Telkens ik hier kom, ga ik op pad om te zien wat voor lekkers er weer is bijgekomen. Mijn moeder is gelukkig fan van een natuurlijke tuin.”

 

Hier tiert het zevenblad dan ook weelderig. Terwijl hij in de gemiddelde tuin wordt vervloekt. “Het is een plant die makkelijk overwoekert en die je bijna niet weg krijgt. Vandaar de bijnaam ‘tuinmansverdriet’.” Natalie krijgt er allesbehalve tranen van. “Ik vind zevenblad zalig om mee te werken. Straks gaan we er een omeletje mee maken.”

 

Natalie stopt een handvol in haar rieten mand. We zijn amper drie stappen ver en de eerste plant is al geplukt. “Je zal merken, wandelen met wildplukkers gaat ongelofelijk traag. Wij zien overal wel iets interessants (glimlacht).”


“Wandelen met wildplukkers gaat ongelofelijk traag. Wij zien overal wel iets interessants.”

Wildplukken is bevorderlijk voor de creativiteit, zo leren we van Natalie. “Je maakt gerechten op basis van wat er voorhanden is in de natuur, niet van wat je vooraf hebt gepland. Na al die jaren zitten die wilde smaken ook echt in mijn hoofd, zoals anderen dat hebben met groenten.”

 

Het is het smaakavontuur, zoals Natalie het zelf noemt, dat haar zo aantrekt in wildplukken. “De natuur biedt je een hele nieuwe rayon van planten en kruiden waarmee je aan de slag kan. Ze nodigen uit om leuke combinaties te maken, om nieuwe dingen te creëren.”

 

Natalie houdt opnieuw halt. “Hier, herken je deze plant?”, vraagt ze. We schudden van nee. “Dit is Canadese fijnstraal, een invasieve soort. Eet er dus maar zo veel mogelijk van. Smaakt naar iets tussen chilipeper en dragon. Keilekker in cocktails. Of in kimchi, wat we straks gaan klaarmaken.”



Wie is Natalie?

LEEFTIJD

42 jaar

 

BEROEP

Bezielster van ELDER-Lab

 

WOONPLAATS

Woont in Antwerpen

 

GEZIN

Heeft één dochter, Leni (13)

 

OPLEIDING

Herborist, Germaanse talen, theaterwetenschappen

“En hier, weet je hoe dit heet?”, vraagt Natalie twee stappen verderop. We gokken op distel. “Klopt, dit is akkerdistel.” (Oef!) “De pluisjes bovenaan hebben een honingsmaak. Heerlijk in een fruitsla.”

 

Geen plant waarvan Natalie niet weet wat ermee aan te vangen. Haar kennis is het resultaat van levenslang leren. “Proeven van planten heb ik altijd gedaan. Mijn eerste woordjes hadden zelfs te maken met eten. ‘Puime sudde’ zei ik tegen mijn papa, wanneer ik wilde dat hij aan de pruimenboom schudde. En ik droeg altijd jurkjes met zakken, om bessen in te stoppen.”

 

Ondertussen heeft Natalie zelf een dochter. Leni is 13 en kan de hobby van haar moeder – letterlijk en figuurlijk – wel smaken. “Ze gaat geregeld mee wildplukken. En ze weet ook van veel planten of ze eetbaar zijn. Alle namen onthouden, is minder haar ding. Koken doen we ook graag samen. Al staat er bij ons zeker niet elke dag wildpluk op het menu. Wij kunnen evengoed genieten van vertrouwde comfortfood zoals spinaziepuree met vis.”

Branderig gevoel in de mond

Dat ze toch maar moest opletten met dat plukken en proeven, kreeg Natalie als kind vaak te horen. “Eén keer ging het even mis”, zegt ze. “Toen ik een jaar of zeven was, dacht ik dat ik een grote veldzuring had gevonden. Die plant smaakt heerlijk naar Granny Smith-appeltjes. Dus ik at meteen een blad op. Wat later kreeg ik een branderig gevoel in mijn mond. Na een tijdje kon ik zelfs mijn kaak niet meer bewegen. Nu weet ik dat het geen veldzuring was, maar jonge gevlekte aronskelk. Dat vieze gevoel in mijn mond heeft toch een paar uur aangehouden. Ik heb het alleen tegen mijn oudste broer durven vertellen. Mijn ouders weten er tot vandaag niets van (lacht).”

DE PROEF OP DE SOM

Vijf vaak voorkomende – en lekkere – planten:

1.     Zilverspar

Natalie: “Sparren groeien het hele jaar door. Je kan dus altijd verse naalden plukken. Sparrennaalden zijn lekker in bouillon of nog makkelijker: je kan er thee van maken. Overgiet de naalden met water, doe er klein beetje citroen of honing bij en je hebt een superlekkere thee die bovendien goed is voor de longen.

 

Hoe te herkennen? Aan de naalden die alleen op de takken staan. Bij dennen staan ze per twee en bij lork met meerdere. Een trucje: spar = single, den = dubbel en lork = legio. Verwar zeker niet met de taxus! Die is niet eetbaar. Kneus daarom altijd even de naalden na het plukken. Ruiken ze naar citrus en hars, dan is het spar. Ruik je niks, dan is het taxus.

2.     Zevenblad

Natalie: “Mensen willen zevenblad altijd weg uit hun tuin. Terwijl het voor mij een lekkere groente is, die je kan oogsten van april tot het begint te vriezen. Ik gebruik zevenblad zoals spinazie. In quiche, omeletjes of ik snipper de steeltjes in een slaatje.”

 

Hoe te herkennen? De bladeren veranderen van vorm doorheen het groeiproces, dat maakt het herkennen moeilijk. Kijk daarom altijd naar het steeltje, dat is bij zevenblad perfect driehoekig.

3.     Duizendblad

Natalie: “Duizendblad vind je overal. Je kan de blaadjes frituren, zoals er soms peterselie bij een garnaalkroket ligt. De bloemen zijn redelijk bitter, maar wel ideaal om een aperitief of digestief mee te maken. Je kan ze bijvoorbeeld mee verwerken in limoncello.”

 

Hoe te herkennen? Duizendblad heeft kleine elegante varentjes met schermen met witte composietbloemen in het gras.

4.     Brandnetel

Natalie: “Mensen kopen vaak tropische powerfoods, terwijl die power ook in onze eigen natuur groeit. Brandnetel is daar een typevoorbeeld van. Als je de netels droogt en in een blender stopt, krijg je een knalgroen poeder. Ik gebruik dat in een smoothie, om soep af te werken, om geitenkaas door te rollen... Een extra troef van brandnetel is dat er veel chlorofyl inzit. Die stof zorgt ervoor dat je rode bloedlichaampjes beter zuurstof kunnen transporteren. Brandnetel is dus eigenlijk een vorm van natuurlijke doping.”

 

Hoe te herkennen? Lange stelen met gezaagde bladeren en duidelijk zichtbare netelharen op blad en steel. Branderig gevoel op de huid bij aanraking.

5.     Veldzuring

Natalie: “Veldzuring is voor mij ‘het snoepke van de gazon’. Smaakt naar zure appel of Napoleonbollen. Ik noem het onze lokale citroen. Heel lekker om te snipperen in tabouleh, in de plaats van citroen.”

 

Hoe te herkennen? Het spinazieachtige blad kan je herkennen aan de ‘pitteleersslippen’, vergelijkbaar met de vest van een mannenkostuum. Er zitten vaak gaatjes in de blaadjes door de zon.

Wildplukken was een hobby die Natalie als kind amper met iemand kon delen. “Alleen met mijn twee broers en mijn zus. In ons gezin heerste een echte eetcultuur. Als de potten op het vuur stonden, voegden wij er een voor een nog een ingrediënt aan toe. Nu nog koken we alle vier graag.”

 

Natalie is de enige die er haar beroep van maakte. “Ik heb jarenlang in de theaterwereld gewerkt, voornamelijk als dramaturg. Het wildplukken deed ik in mijn vrije tijd.” Negen jaar geleden zegde ze haar job op. “Aanvankelijk deed ik voornamelijk plantaardige catering. Later ben ik gaan uitbreiden met onder meer wildplukwandelingen. Dat was toen ik begon nog lang niet zo populair als nu. Vandaag hebben heel veel verschillende soorten mensen er interesse in.”

“Sparrennaalden heb ik altijd in huis. Ik gebruik ze zoals laurier. Om mijn soep te kruiden of in bouillon.”


“Kom, ik neem jullie mee naar de bomen.” Daarvoor moeten we even een droogstaande gracht tussen twee weides door. Natalie springt er vlotjes in en plukt een plantje dat op de bodem groeit. “Dit is waterpeper, onze lokale groene chili. Je moet maar eens proeven. De hitte komt met vertraging. Zalig.”

 

Aan de rand van de weide staat een zilverspar. Natalies favoriet. “Samen met de Douglasspar. Die is nog wat rommeliger. Ik proef heel graag van bomen. Sparrennaalden heb ik altijd in huis. Ik gebruik ze zoals laurier. Om mijn soep te kruiden of in bouillon.”

 

De kerstperiode lijkt nog ver weg, maar toch al even een warme oproep: koop dit jaar een biologische kerstboom. Je zal er nog lang van kunnen genieten. “In de plaats van hem na de feestdagen weg te gooien, kan je je spar beter opeten”, zegt Natalie. “De naalden, de stam. Alles kan je gebruiken. Om suiker van te maken, siroop, zelfs likeur en kruidenzout. Ik ben bezig met een boek dat specifiek over het gebruik van bomen in de keuken gaat.”


Nerdspeak

Natalies rieten tas zit vol, de wandeling is bijna rond. Ze houdt nog even halt voor een extraatje. “Dit is look-zonder-look. Wanneer je de zaadjes hiervan opeet, smaak je mosterd.” Het is het ideale laatste ingrediënt voor een van de wildplukgerechten die ze ons vandaag serveert. “Ik ga kimchi maken, een van oorsprong Koreaans gerecht op basis van ui, radijs, Chinese kool, wortel, chili, gember, look en zout. Wij gaan de waterpeper gebruiken als lokale vervanger van chili. En de Canadese fijnstraal geeft extra aroma en pit. Want kimchi mag gerust spicy zijn.”

 

Natalie houdt ervan om haar wildplukkennis te delen met anderen. “Die overdracht vind ik heel belangrijk. Je hoort wel eens dat hoe minder er gekookt wordt, hoe meer tv-programma’s er ontstaan over koken. Omdat anderen zien koken toch een basale nood van ons blijft.”

“Wildplukken is van nature mindfull en rustgevend. Onze huidige manier van leven is soms absurd als je er vanop een afstand naar kijkt.”

Nadat alle ingrediënten van de kimchi gesnipperd zijn, mengt Natalie ze in een kom en doet er een stevige snuif zout over. “Ik gebruik minstens 2 procent zout. Zo komt het fermentatieproces op gang. Doordat je de groenten en planten kneedt met zout, komt het sap eruit vrij. Straks zwemmen ze in hun eigen vocht. Zolang je het zout nog hoort rinkelen in de kom, zijn we nog niet klaar.”

 

Natalie noemt het zelf ‘nerdspeak’ wanneer ze over fermentatie vertelt. “In mijn jeugd vond ik wetenschappen maar niks. Nu ik veel kook met planten, word ik net blij van het ontdekken van al die processen.”

Deel van een systeem

Wildplukken en koken met wilde planten, doet vertragen, vindt Natalie. “Wildplukken is van nature mindful en rustgevend. Onze huidige manier van leven is soms absurd als je er vanop een afstand naar kijkt. Hoe we allemaal keihard werken om geld te verdienen zodat we eten kunnen kopen. Dat we dan snel gaan halen in de supermarkt, waarna we vlug eten maken om op tijd in de sportschool of de meditatieles te kunnen zijn.”

 

“Als je wildplukken een deel maakt van je levensstijl, verandert die mindset. Het lokt je automatisch veel naar buiten, want je wil geen groeiseizoen missen. Je verzamelt je eten, beweegt, komt samen met vrienden… Ik zie het als ‘gaten in de tijd’, die je de kans geven om goed voor jezelf te zorgen.”

 

“Een ander heel belangrijk voordeel van wildplukken, is dat het ons opnieuw leert te verbinden met de natuur”, vindt Natalie. “We maken deel uit van een systeem. Terwijl we geleerd hebben dat wij de hoeders zijn van de wereld rond ons. Eens je meer begint te weten over de natuur, merk je dat dat niet zo is. Dan krijg je respect voor hoe de wereld draait en wat onze rol daarin is. Het leert je nederigheid en verbondenheid. In een tijd van een ecologische crisis vind ik dat een van de belangrijkste lessen die wildplukken ons kan leren.”


Drie wildplukgerechten die iedereen kan maken. Ja, ook jij!


1.     Wildplukomelet

Natalie: “Presenteert minder mooi, maar is wel heerlijk.”

Benodigdheden: ei, zevenblad, ui

Bereidingswijze: snipper het zevenblad en de ui, meng met het ei en bak in de pan of op een bakplaat.

2.     Notenporto

Natalie: “Notenporto is een proces van lange adem. Je moet het een aantal maanden laten staan voor je ervan kan drinken.”

Benodigdheden: drie onrijpe noten (bijvoorbeeld walnoot), één blad van je notenboom, 100 ml wodka, 1 l rode wijn, 100 gr suiker, specerijen zoals appelsienschil, kardemom, kaneel…

Bereidingswijze: Snijd de groene noten doormidden en stop ze in een bokaal met het blad en de wodka. Laat dit brouwsel ongeveer twee weken staan, daarna kan je aanvullen met de andere ingrediënten. Je notenporto proeft het allerlekkerst als je hem vervolgens nog een paar maanden laat rusten.

3.     Kimchi

Natalie: “Kimchi is ideaal als bijgerecht. Of voeg een lepel toe aan soep voor extra pit.”

Benodigdheden: ui, radijs, Chinese kool, wortel, chili, gember, look en zout. Chili kan je vervangen door waterpeper. Voeg ook gerust andere wildpluk toe zoals duizendblad, look-zonder-look of Canadese fijnstraal.

Bereidingswijze: Snipper alle ingrediënten, doe in een kom, voeg minstens 2 procent zout toe. Kneed het zout in de groenten tot het volledig is opgelost. Doe het geheel in een glazen bokaal met deksel. Vele maanden houdbaar als je het na basale fermentatie op kamertemperatuur (gedurende vijf dagen) in de koelkast bewaart.

Laat je verder inspireren

Plukken in de natuur, het maakt je zen! Tenzij je wat giftigs opraapt natuurlijk. Met deze gids herken je alvast de tien giftigste paddenstoelen!


Koken tijdens het kamperen? Easy peasy als je het juiste vuurtje hebt. In deze gids leiden we je naar het beste kooktoestel.


Cookie-instellingen voor de beste online A.S.Adventure-ervaring

A.S.Adventure maakt gebruik van marketing, analytische en functionele cookies en vergelijkbare technologieën. Ook derden en sociale netwerken kunnen cookies plaatsen via onze website. Als je op “accepteren” klikt, ga je hiermee akkoord. Je kan voorkeuren ook wijzigen en wij slaan jouw keuze twee jaar op. Direct je keuze wijzigen? Dat kan via de cookie policy button onderaan alle pagina's.