Verre reizen met kinderen: 5 ouders vertellen

“Toen we door Colombia reisden, waren onze kinderen zes en vijf jaar. Natuurlijk passen we ons programma aan hun tempo aan. Door Tayrona National Park maakten we bijvoorbeeld een prachtige wandeling naar de kust, die eindigde met een verkoelende duik in de zee. Zonder de kinderen erbij zouden mijn man en ik ook terug gewandeld zijn, maar nu kozen we voor een terugtocht te paard. Reizen met kinderen is vaak een beetje compromissen sluiten.”

“Onze kinderen eten op reis wat de lokale pot schaft. Zo hebben ze in Zambia bijvoorbeeld zebra en springbok geproefd. En op haar vijfde verjaardag kreeg onze dochter in Colombia gefrituurde mieren voorgeschoteld in plaats van een verjaardagstaart. Dat was een lokale specialiteit. Veel kinderen zouden hun neus ophalen, maar onze dochter houdt wel van een avontuur.”

“Tijdens een vliegerfestival in een Colombiaans dorpje mochten ze mee vliegeren met de lokale kindjes. Ze spraken niet dezelfde taal, maar dat maakte niet uit - ze vonden toch een manier om te communiceren.”

“Ons zoontje is geen makkelijke eter. We laten hem op reis het lokale eten proeven, zoals rijst met gekookte groenten – geen rauwe voeding. We vragen ook altijd om zijn portie niet pikant te bereiden. Tot hij drie jaar was, namen we poedermelk mee, al vind je die op veel verre bestemmingen gewoon in de winkel. Ook namen we toen als back-up 7 of 8 potjes peutervoeding mee, voor als hij iets écht niet wilde eten. Die potjes brachten we van thuis mee, omdat hij die smaken dan in ieder geval kende. Intussen is hij vier jaar en begrijpt hij dat hij in een ander land ander eten moet leren proeven.” 

“We stemmen onze dagplanning af op zijn middagdutjes. Soms zorgen we dat hij in onze verblijfplaats kan slapen, andere keren plannen we onze autorit tijdens zijn dutje zodat hij onderweg slaapt – maar dat is toch niet helemaal hetzelfde als in een bedje slapen, dus dat blijft wikken en wegen.”

“Jarenlang gingen we met ons gezin naar Frankrijk en Italië, stuk voor stuk fijne vakanties. We hebben gewacht met het maken van een verre reis tot onze kinderen tieners waren. We vonden het belangrijk dat ze alles bewust meemaken en er zoveel mogelijk herinneringen aan overhouden.”

“Over enkele jaren gaat onze oudste ongetwijfeld zelf de wijde wereld in, zonder ons. De periode om met je kinderen op reis te gaan is beperkt. We hebben nog maar een viertal jaar om samen op vakantie te gaan en daarna is het finito. We willen er dus het meeste uit halen!”

“Wij kozen voor een vakantie in Vietnam, met reisorganisatie De Prins van Hola Pola. Wij zijn alle vier sociale beesten en hebben nood aan nieuwe mensen ontmoeten. Ook dàt is een manier om je blik te verruimen en avontuurlijk te zijn, want je weet vooraf niet wie er in je groep zit. De focus lag op slow travel, dus we hebben enkel het noorden van Vietnam bezocht - dat tempo was ideaal. Die eerste verre reis was fantastisch en smaakte naar meer!”

“Voor ons vertrek overlegden we met de school van onze dochters hoe we het onderwijs op reis best aanpakten. Vervolgens maakten we een lijstje van bestemmingen waar we graag heen wilden: we kozen voor Afrika, Azië en Australië. We boekten onze vliegtickets via Joker, raadpleegden het Instituut voor Tropische Geneeskunde voor de nodige vaccins, reserveerden een auto met daktent in Afrika en een camper in Australië. We reserveerden een slaapplaats voor de eerste nachten op elk nieuw continent, verder lieten we alles open. Zo bleef er veel ruimte voor improvisatie. Als we ’s ochtends van een camping wegreden, konden we ter plekke beslissen of we naar links of naar rechts gingen.”

“We waren heel blij dat de school van onze kinderen openstond voor onze reisplannen. Hun reactie luidde: “Wat jullie hen aan levenslessen gaan meegeven, kunnen wij niet evenaren in de klas, dus geniet ervan!” We bespraken met de juffen welke leerstof de kinderen die periode moesten zien en namen de nodige werkschriften en onze laptop mee. Mijn man gaf de wiskundelessen, ik nam Nederlands en Frans voor mijn rekening. Meestal gebruikten we het apero-moment om les te geven, met een drankje en een hapje erbij. Het één-op-één lesgeven gaat sneller dan in de klas, we waren er dagelijks ongeveer een uurtje mee bezig.”

“Het is moeilijk om één favoriete kindvriendelijke bestemming te kiezen… Botswana maakte een diepe indruk op ons. Het is een waanzinnig mooi land. Er zijn schitterende natuurparken en enorme zoutvlaktes waar je urenlang doorheen kan rijden. Je beleeft er het ‘echte Afrika’ en je bent er vaak de enige toerist. We spotten wilde dieren, maakten kennis met locals, kampeerden in onze daktent in uitgestrekte natuurgebieden en op campings op unieke locaties.”

“We hadden een point-it boekje bij met allerlei gerechten in, dat was vooral handig op niet-toeristische plekken! Zo konden we aanwijzen: spiegelei en een toastje. Vaak hebben de locals de ingrediënten wel, maar maken ze het anders klaar. Dus als je er gewoon naar vaagt, is er veel mogelijk. Ook hadden we een pot choco mee als back-up. We hebben ook veel zelf gekookt op de campings – en corn flakes en pasta vind je overal ter wereld. Onze kinderen hebben massa’s fruit leren eten, want dat smaakt zoveel lekkerder en verfrissender in warme landen. Ondanks hun jonge leeftijd waren ze nieuwsgierig naar het lokale voedsel – al hoefde dat voor hen geen kippenpoten te zijn.”

“Het is onbeschrijflijk wat die zes maanden reizen met ons gedaan hebben, dat is met niets te vergelijken. We hebben elke minuut samen meegemaakt, van de leuke tot de minder leuke ervaringen, en deelden zoveel moois. Op de laatste avond van onze reis stonden we op de brug in Sydney en beseften we dat ons avontuur voorbij was. Dat was een heel emotioneel moment. Onze kinderen hebben na de thuiskomst nog maandenlang gevraagd of we terug konden vertrekken. We hebben er keihard van genoten met ons allen! En ik weet niet wat er nog gaat komen, maar die reis was zonder twijfel een van de hoogtepunten van mijn leven.”

“Een paar jaar later kregen we een dochter. Ook zij werd al op jonge leeftijd ondergedompeld in het reizen, want toen ze 22 maanden was, ging ze mee naar Zuid-Indië. Door met onze kinderen te reizen, ontwikkelen ze een gevoel van avontuur, openheid en tolerantie ten opzichte van andere culturen. Het delen van die unieke ervaringen versterkt bovendien de familiebanden.”

“Onze kinderen waren dol op het exotische eten. Nu nog steeds proeven ze met plezier van verschillende smaken en gerechten. Ze zijn heel nieuwsgierig naar onbekende soorten fruit, groenten en kruiden. Ik ben van opleiding diëtiste en waardeer hun interesse in voeding enorm!”