Waar mag je wildkamperen?

De tientallen bivakzones van Staatsbosbeheer die Nederland rijk was, werden recent gesloten. Dit geldt onder meer voor de kampeerplekken die in het grensgebied met België lagen. Maar er zijn nog enkele andere zones in het land die geen eigendom zijn van Staatsbosbeheer en dus nog wel beschikbaar zijn voor legaal wildkamperen. Kamperen op boerderijen is trouwens ook populair in Nederland. Daarvoor vraag je gewoon toestemming aan een boer om op zijn land te verblijven.

In België is wildkamperen niet toegestaan. Tenzij je toestemming krijgt van een boswachter of eigenaar van een stuk grond. Maar er zijn twee andere gratis én legale alternatieven. Paalkamperen of bivakkeren is de ultieme back to basics-ervaring. Op een 60-tal verschillende plekken, verspreid over heel België, kun je je tent opslaan in het midden van de natuur. De tweede optie is het platform van Welcome to my Garden, waarop je contact kunt opnemen met een eigenaar om een plekje in zijn/haar tuin te reserveren. Beide opties zijn bedoeld voor trage reizigers die te voet, fietsend of te paard rondreizen en maximaal 48 uur op één plek blijven.

In Frankrijk is wildkamperen officieel verboden. Maar ‘bivakkeren’ of één nacht overnachten wordt meestal toegestaan. Je mag wel pas vanaf 19 uur ’s avonds arriveren en je moet voor 9 uur ’s morgens weer opkrassen. Doe dit niet vlakbij officiële campings of te veel ‘in het zicht’. Bivakkeren wordt vooral toegestaan vanuit de idee dat niet overal campings beschikbaar zijn. De regel is zelfs zo dat je kampeerplek op minstens één uur wandelen van de weg moet liggen.

In Zuid-Europa zijn de regels vaak nogal vaag. In principe is wildkamperen overal verboden, maar in Spanje mag het in bepaalde regio’s (Catalonië en Baskenland bijvoorbeeld) wel voor korte duur. In Portugal is wildkamperen sinds 2021 (weer) toegestaan voor 48 uur, maar niet in beschermde gebieden – zoals Natura 2000 – of aan de kust. In Portugal en Griekenland laten ze je meestal met rust in niet-toeristische gebieden en in Italië mag het wel in Parco Nazionale di Alpi Maritimi tussen 19 en 9 uur. Verder zou het in de Dolomieten toegestaan zijn om boven de 2000 meter wild te kamperen. Maar even dubbelchecken is steeds de boodschap als je plannen in die richting hebt.

Aan de overkant van het water is wildkamperen over het algemeen niet toegestaan. In Engeland en Wales is het sowieso een no go, al zijn er bepaalde natuurreservaten waar het mits reservatie en bepaalde regels wel kan. In Ierland knijpen ze al eens een oogje dicht, al moet je niet te veel risico nemen door vlak langs de weg te kamperen. Schotland laat wildkamperen wél oogluikend toe. Men houdt zich er aan het right to roam of recht op rondstruinen. Mits het toepassen van enkele basisregels, mag je in het hele land (uitgezonderd in nationale parken) vrij rondtrekken en kamperen. Eén van de voorwaarden is wel dat je nergens blijft ‘plakken’, het is niet de bedoeling meer dan één nacht je kamp ergens op te slaan.

In Noorwegen, Finland en Zweden geldt het allemansrecht. Dit betekent dat je iemands privéterrein mag betreden én erop kamperen als je je aan bepaalde regels houdt. Zo moet je tent of voertuig op minstens 150 meter van een huis staan en mag je niet op landbouwgrond kamperen. In natuurgebeiden mag je dan weer alleen te voet, op ski’s, met de boot of met een fiets rondtrekken. Overnachten is er vaak niet toegestaan.

Voor wie van woeste natuur houdt, is Ijsland een feestje. In bewoond gebied mag wildkamperen onder strikte voorwaarden (die vooral over het aantal tenten en de verblijfsduur gaan), maar in onbewoond gebied gelden geen restricties voor kamperen in tenten. Gemotoriseerde kampeervoertuigen moeten ’s nachts wel op campings staan.

Estland, Letland en Litouwen doen nergens moeilijk over. Daar kan je met een gerust hart wildkamperen en volop genieten van de natuurpracht die deze landen te bieden hebben. Sta je duidelijk op privéterrein, dan is het uiteraard wel netjes om even extra toestemming te vragen.