Op bikepacking door Istrië, langs de Parenzana Trail

De Parenzana Trail verbindt Italië, Slovenië en Kroatië via een 123 kilometer lang pad dat ooit dienstdeed als spoorweg. Van 1902 tot 1935 vervoerde de trein hier passagiers en streekproducten als olijfolie, zout en wijn. Vandaag de dag is dit een van de mooiste fietsroutes van Europa, met een unieke blik op het veelzijdige Istrische landschap: dichte bossen, wijngaarden en olijfgaarden worden afgewisseld met charmante dorpjes en indrukwekkende viaducten. En tijdens het Explore Camp ontdekten we zelf de charme van deze legendarische route.

Met blinkende gravelfietsen en mountainbikes begonnen we aan onze fietstocht. We, dat zijn negen avonturiers. Onder ons bevinden zich een ex-profwielrenster en een fietsreiziger die de halve wereldbol over trapte, maar ook iemand wiens fietstochten zich vooral beperken tot woon-werkverkeer. Onze fietservaring is dus uiteenlopend, maar het enthousiasme is bij iedereen even groot.

Groene begroeiing flitst aan weerskanten voorbij. Voor ons strekt het onverharde pad zich uit. De stijgingen zijn geleidelijk, maar de gravelwegen vragen om aandacht en behendigheid. De route slingert naar boven, tot bij het kunstenaarsdorpje Grožnjan, dat op 293 meter hoogte ligt. Terwijl een Chinese vrijwilliger de fietsen bewaakt, struinen we een rondje door kronkelende straatjes, langs zandkleurige huisjes en bonte galeries. Even hebben we het gevoel dat we terug in de tijd stappen. Vanaf de stadsomwalling kijken we uit over het indrukwekkende landschap dat het dorp omringt, met wijngaarden zo ver ons oog reikt.

Even later rijden we verder over het zanderige, ruwe pad. Asfalt is hier in geen kilometers te bekennen. We passeren door een schaarsverlichte spoortunnel. De koelte brengt een welkome afwisseling op de warme Istrische dag en aan het einde van de tunnel worden we begroet door fel zonlicht. We rijden over een indrukwekkende oude spoorwegbrug. Onder ons slingert de Mirna-rivier kalm door de vallei. De hellingen om ons heen zijn bezaaid met bomen in elke groentint die een doos kleurpotloden maar kan bevatten.

Met elke trap op de pedalen ontdekken we meer van Istrië’s verborgen parels. Het volgende hoogtepunt is Motovun, een middeleeuws dorp dat hoog boven de groene velden uittorent. Als een kroon prijkt het op de top van een heuvel. De klim is een van de zwaarste stukken van de Parenzana, maar de beloning is meer dan de moeite waard. Het dorpje zelf is een doolhof van smalle straatjes en het panorama vanaf de stadsmuren oogt spectaculair.

We volgen het gravelpad door meer tunnels, over fotogenieke bruggen en langs bossen. De geur van dennenbomen hangt in de lucht en de stilte wordt enkel doorbroken door het knetterende geluid van onze banden op het grindpad. Kleine kiezelsteentjes spatten weg, de wind suist langs onze oren. Nadat we het slaperige dorpje Vižinada passeren, verandert de setting. De wildernis in vijftig tinten groen ruimt plaats voor oranjerode aarde, weidse landschappen en wijnranken. Verbeelden we het ons, of kunnen we de zee al ruiken?

‘s Avonds zetten we onze tenten op kleinschalige campings met een groots uitzicht. We eten maaltijden uit een zakje – hoera, weer wat ruimte vrijgemaakt in onze fietstassen! – en babbelen na bij een kampvuur tussen de lavendelstruiken.