Als een god in (de Ronde van) Frankrijk

Etappe 13 – Châtel-Guyon - Puy Mary

Wie dacht naar Indonesië, Hawaï of IJsland te moeten om vulkanen te zien, is duidelijk nog nooit in het Centraal Massief gepasseerd. Honderden uitgestorven vulkanen zijn hier over het landschap uitgestrooid. Samen vormen die het regionale park van de vulkanen van de Auvergne, een ruige streek waar de natuur het hoogste woord voert. De natuurkrachten hebben dit landschap in miljoenen jaren geboetseerd tot wat het nu is, een aaneenschakeling van glooiende weilanden, oude gletsjerdalen en bergpieken zo perfect dat ze rechtstreeks uit een kindertekening lijken te komen.

In het midden van Cantal, een departement met meer koeien dan mensen, ligt Salers. Dit dorpje, uitgeroepen tot een van de mooiste van het land, is volledig uit charme en zwarte lavasteen opgetrokken en vormt de perfecte uitvalsbasis voor een verkenning van de omgeving. Paragliden, ballonvaren, paardrijden … Het kan allemaal. Maar wat ons betreft, gaat er niets boven een lange dag jezelf in het zweet wandelen op stoffige bergpaadjes. De beloning volgt bovenop de Puy Mary: magnifieke uitzichten. Benieuwd of de renners op 11 september evenveel kunnen genieten!

Etappe 19 – Bourg-en-Bresse - Champagnole

De Jura is weinig bekend bij het grote publiek. Liefhebbers van natuurpracht blijven meestal plakken in de Vogezen of reizen door naar de Alpen. Zonde! Want dit is een regio met groene valleien, kleine wijngaarden, dikke dennenbossen en bergweides gevuld met wilde bloemen, waar het smullen is van ‘gele’ wijn en Comtékaas. Een regio op mensenmaat, waar een toerist nog behandeld wordt als iemand van vlees en bloed.

Op 18 september krult het Tourpeloton rond het Pays des Lacs, een district van meren in de Jura. Water is hier overal. Zoals in de gletsjermeren van Bonlieu en Narlay, omringd door veenmoerassen, mergel en kalksteen, bossen op glooiende hellingen en kleine paadjes waarop het heerlijk verdwalen is. Of in het turquoise meer van Chalain, waar waterratten na het zwemmen, kanoën, windsurfen, zeilen of duiken kunnen uitpuffen op een zandstrand. Of wat dacht je van een wandeling naar de watervallen van Hérisson? In de bossen liggen er zeven op een rij, de ene al wat groter en fotogenieker dan de andere.

Etappe 9 – Pau - Laruns

Ah, de Pyreneeën en hun kristalheldere meren, rotsen, beren en weelderige natuur! Geen wonder dat dit een van de mooiste gebieden van Frankrijk is voor bergwandelaars, klimmers en zij die al eens graag door een snelstromende rivier klauteren. Of hoe moeten we canyoning anders omschrijven?

Laruns, tegen de Spaanse grens, heeft het allemaal. De Pic du Midi d’Ossau, bijvoorbeeld, een fotogenieke berg gelegen naast een kobaltblauw meer, dat hij ondanks zijn relatief beperkte hoogte uitgroeide tot een symbool van de Pyreneeën. Of spa Eaux-Chaudes, waar je niet alleen langs kan voor een massage, maar waar ook de kazen van de Ossau rijpen in zoutkamers.

Wie z’n bergschoenen thuis vergat, kan zich door een treintje naar het gletsjermeer van Artouste laten voeren, 1.997 meter boven de zeespiegel. Terwijl de oude locomotief zich traag over een duizelingwekkende richel sleurt, kan je als passagier genieten van magnifieke vergezichten. Als je geen hoogtevrees hebt, tenminste.

Etappe 17 – Grenoble - Col de la Loze

Etappe 18 – Méribel - La Roche-sur-Foron

Welkom in de thuisbasis van marmotten zo tam dat ze aan je picknick komen snuffelen. Van wolven, gemzen en alpensteenbokken. Van korhoenders, steenarenden en zeldzame lammergieren. En, uiteraard, van verstokte wandelaars, die in de verse berglucht een lang leven kunnen rondzwerven zonder zich een seconde te vervelen. Honderden bergpaadjes doorkruisen dit nationaal park in de Franse Alpen.

Neem de trektocht naar de Col d’Assois, een van de meest uitdagende en belonende dagtochten van het nationaal park Vanoise. Doorheen groene velden, waar het geklingel van koebellen nooit ver weg is, naar de kale rotslandschappen van deze net geen 3.000 meter hoge berg. Op de top geniet je van vergezichten die tot aan de Mont Blanc reiken. Overnachten kan in een traditionele trekkershut. Een unieke ervaring! Wedden dat je met zo’n uitzicht onmogelijk met het verkeerde been uit bed kan stappen?

37 kilometer van Coustellet naar Saint-Martin-de-Castillon

Dit stukje van de langeafstandsroute ‘Méditerranée à Vélo’ lijkt rechtstreeks uit de fietshemel gevallen. Ook al omdat het voor een groot publiek haalbaar is: je moet niet elk jaar de Mont Ventoux opknallen om de 37 kilometer tussen Coustellet en Saint-Martin-de Castillon succesvol af te leggen.

Onderweg rij je langs dorpjes als Reillane en Lincel, die tegen de helling aangeworpen lijken te zijn, over wegen die door de bossen slingeren en voorbij lavendelvelden. Overal op het parcours hangt de Provençaalse sfeer in de lucht. Niet in het minst op de markt van Apt, waar je felrode tomaten en Ventoux-ham kan kopen. Zet je onder een wilgenboom voor een picknick en geniet! Het hoogtepunt ben je dan al voorbij: de Pont Julien verbindt al 2.000 jaar lang de twee oevers van de Cavalon met mekaar.

110 kilometer fietspaden

Etappe 10 brengt de koers van Île d’Oléron naar Île de Ré. Van eiland naar eiland, nooit gezien in de Tour de France. Als de wind vanuit de Atlantische Oceaan raast, kan het peloton in stukken breken en knallen er waaiers langs de kustlijn. Mooie plaatjes gegarandeerd! De aankomstplaats zelf, het vakantie-eiland Île de Ré, mag er ook wezen. Dit is het Frankrijk uit de magazines: smalle straatjes met witte huizen, waarin mooie mensen in gestreepte shirts naar de bakkerij sjokken voor een stokbrood en een zak croissants. Bejaarden spelen jeu de boule op straat. Toeristen likken aan karamelijsjes, smikkelen crêpes en zoeken naar schatten in brocantes. Het goede leven, quoi.

De fiets is koning op Île de Ré. De lokale bevolking verplaatst zich vooral op twee wielen en toeristen volgen maar wat graag hun voorbeeld. De fietspaden, meer dan 100 kilometer in totaal, leiden langs zoutpannen en oesterkwekerijen, voorbij stokrozen, moestuintjes, markten en zandstranden waar kinderen schelpjes verzamelen – het soort stranden waarover Charles Aznavour vol lof zingt. Met de neus in de wind over schelpenpaadjes ... Héérlijk.

143 kilometer lus van Chalon-sur-Saône naar Mâcon (en terug)

De eerste Franse voie vert – of groene weg – liep door zuidelijk Bourgondië. Om maar te zeggen dat deze streek een prima fietsbestemming is. Deze meeste pedaalridders werken deze lus af op drie à vier dagen, maar veel hangt af van hoe vaak je wilt stoppen om in een van de kleine wijngaarden een glas wijn te proeven. De route volgt nu eens de Saône, dan weer rij je langs ongebruikte spoorwegen en over kleine, vlakke paadjes door slibvlaktes.

Een hoogtepunt is de doortocht door de Tunnel du Bois Clair. Met z’n 1,6 kilometer is dat de langste tunnel in Europa die open is voor fietsers. Opgelet: in de winter is de tunnel gesloten om een vleermuizenkolonie te beschermen. Aan de andere kant van de tunnel duik je recht in een landschap van kliffen uit kalksteen en steile wijngaarden. Daarna is het niet ver meer voordat de torens van de middeleeuwse abdij van Cluny door het groen komen piepen.